عاشقیت

دوست داشتن که از دستم در می رود، بی سر و ته عاشق میشوم. خنده های شیطانی ام از نگاه های تو جان میگیرد.از بام، شام را انتظار میکشم و دیدار را...

حجم ماشینم همه ی دنیا میشود. تو در شرق و من در غرب این عالم، شرق تا غرب را هی طی میکنم هی طی میکنم و باز هی طی میکنم... بوی جنون فضا را میگیرد، من مجنون میشوم، تو مجنون میشوی، اتوبان مجنون میشود، آدمها مجنون میشوند و هی میخواهند خودشان را زیر ماشینمان بیندازند، تازه روباه ها هم از دیشب مجنون شده اند.

تو چه داری که در قلبم می خرامی و طعم لبانت آغاز دیوانگی ست؟

خانم همکار

مانتوی خانم همکار همچین فرو رفته بود داخل باسنش، که یادم رفت برای چی گفته بودم بیاد اتاقم. فقط آب دهنم رو قورت دادم و لبخند زدم و ضمنآ به دلایل کاملآ تخصصی نتونستم از پشت میز بلند شم و بدرقه شون کنم.

رد نفس

رد نفس هایم مانده هنوز بر موج گیسوی تازه رنگ شده ات.

خیالات

اتوبان، پارک، پنجره های روبرو، نان خرمایی، دستمال کاغذی، بطری آب، نخ های سیگار، آدامس، ظرف غذای خالی عقب ماشین، گاه روباهی، زیر اندازی که روی چمن پهن می شد، ساعت هفده و سی دقیقه، آلوچه، بوسه و بوسه و بوسه و... اینها همه ی خیالات من هستند

زندگی را باید کرد

زندگی را باید کرد،

نه زان گونه که غنچه ای، گلی، یا ریشه ای که جوانه ای، یا دانه که جنگلی

راست بدان گونه که عالیمردی، شهیدی

تا آسمان بر او نماز برد

شعرگونه

موج تنهایی بال میگسترد بر سینه ام.

با لبانی کف آلوده

نامت را هجی میکنم

تا ستونی از حباب های تو خالی

به آسمان رود

و یادآور دلبستگی ام باشد

تنهایی 1

به تو نیز نمیگویم.

بار تنهایی را باید تک و تنها بر دوش کشید.

سکوت 1

چه حس نفرت آوری ست به در بسته خوردن. چه تلخی گسی دارد سکوت آنگاه که میخواهی بگویی، اما او نیست که بشنود. چه  وحشت آور ست، ترس از حضور کسی که نمیدانی کیست و موبایلی که خاموش است و دلی که میتپد همچنان

خواب

زندگی استفاده ی از فرصت هاست و هیچ سوراخی ارزش این رو نداره که ازش بگذری!!!

پ.ن: خواب دارم

تخم هایم

تخم هایم را که در بطنت کاشتم، دستم را محکم بگیر تا برویم زیر آفتاب. میخواهم برایم نور بزایی

گریزی نیست

_{^{در نشیب زندگی}}

_{^{رو به نیستی در جریانم}}

_{^{خمیده پشت.}}

_{^{بی تو بودن را،}}

_{^{گریزی نیست...؟؟؟}}

ایرانسل

با هر لرزش گوشی از جا میپرم و با هیجان گوشی رو نگاه میکنم

هه، باز هم ایرانسل...

من، تاوان تنیدن در تار شبم

نه این سکوت شکستنی ست، نه آتشی که بر دل دارم دمی وا می نهدم بی لهیب.

واگویه میکنم دوباره و دوباره و صدباره که: (( میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست، تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز )) دریغ که ارتعاش نامنظم واهمه ای سیاه، ریتم عاشقانه ی قلبم را نا همگون می سازد و میل به بی نظمی تک تک ذراتم را به از هم گسیختگی سوق می دهد. فرار میکنم، نه از تو که انقدر بالا بلندی و استوار که سایه ات تا دورترین و کورترین گره های زندگی ام گسترده ست، از خود میگریزم. از هق هق کودکانم که در خیابانهای شهر پراکندمشان، همان کودکانی که می بایست در بطن تو کاشته می شدند و موهای بورشان به رنگ گندم زاران می شد. از تعلل های گاه و بیگاهم که تو را به آغوش نگهبان دوزخ انداخت. نگاهم را از چشمانت می دزدم زیرا برق چراهایش بر دلم چنگ میزند، زیرا شانه هایم تاب نمی آورد، زیرا گناه من تو را لغزاند. زیرا من و فقط من (( تاوان تنیدن در تار شبم )).

نه این سکوت شکستنی ست، نه آتشی که از دل بر تار گیسویت میزنم دمی وا می نهدم بی لهیب.  تار زلفت را معجزه تی ست که دل در آن بسته ام...

بوسه

طعم ماندن می داد

لبهایی که در پیچ جاده بوسیده میشد...

پ.ن: یعنی از پینوکیو هم ساده ترم

عطر تو

دور از عطر گیسوان بلندت، دنیا زندانی ست سیال.

یاد

پاییز که بیاید

باد

یادم را خواهد برد.

اقیانوسی که منم

من اقیانوسی بودم

که شناگران در آن ادرار کردند

شاید به خاطر سردی آب

پ.ن1: یکی از هزاران عادات من __ به روایتی انحرافات من __ اینه که دوست دارم با پارتنرم یه کارهای خاصی کنم و این باعث میشه که دقیقآ یعد از ع ش قبازی ی یه حس غیر دوست داشتنی  به من دست بده که اصلا خوب نیست

اسب بالدار

من دلم می خواهد آخرین روز هفته ام چهارشنبه باشد که تو بیایی و دستی به سر و گوش اسبم بکشی، یال هایش را نوازش کنی تا آماده ی رکاب دادن شود، خوب که حال آمد، سوارش شوی... ام م م م م م... هنوز چموش است و به قاعده ی قوطی اسپری... تو را که میبیند گویی بال در می آورد، اسب بال دار می تازد به دروازه های بهشت...اه ه ه ه ه...

سر فراز

به یاد تو هر وقت سراغش می روم، سر فراز کرده به اشک مینشیند.

درست مانند چشمانم!!!

گندمزار من و تو

از گندم زار من و تو

مشتی کاه مانده ست برای باد ها،

و رویایی

که در نیمه های شب

لباس زیرم را خیس میکند.